sabras

અતિની ગતિ નહિ. અને આમેય 'જેઓ અતિ વેગથી દોડે છે તેઓ જલદી પડી જાય છે.' જીવન માં પણ જેટલી ઝડપથી ઉંચે ચડે તેથી વધુ ઝડપે નીચે પડે છે. ઇતિહાસ કે પૌરાણીક કથા માં પણ આ 'અતિ' ને કારણે રામાયણ,મહાભારત કે ગંગાનુ અવતરણ હોય આમ બધેનઠારા બનાવો જ બન્યા છે.. લોક સાહિત્ય માં દુહા માં પણ આજ કહ્યું છેઃ

અશોક કૈલા

નાજુક હજી અમર રહી છે આશ એટલી,
કે પાત્ર પ્રેમથી સભર એકાદ આવશે....... અશોક પંચાલ 'નાજુક'
*
પોટલી બાંધી જીવનના ભેદની,
શ્યામ જેવો હો સખા, તો છોડીએ.....ઉર્વિશ વસાવડા
*
'દ્રાક્ષ ખાટી' નું તારણ નીકળ્યું,
પ્રેમની ઊંચી હવેલી હોય છે........રાજીવ ભટ્ટ 'દક્ષરાજ'
*
આંખો વડે તને જોઉં સનમ, પણ,
દિલ ઓળખે છે તને તારા સિતમથી.......કીર્તિકાંત પુરોહિત
*
કાંઇક અલગ જ હોય છે, પ્રેમની ભાષા,
શબ્દ એક પણ નીકળતો નથીઆંખો જ છે......અર્જુન ગલ
*
ગામ આખું ખૂબ ધીમે વાત જાણે,
છોકરી ને છોકરાની જાત જાણે,
ગામને તો કેમ રાતે નંદ આવે?
ગામ આખું ઊંઘ મારે વાત જાણે......રમેશ આચાર્ય
*
એ જ લોકો લાગણીમાં કાપ મૂકે છે,
'તું' ના સ્થાને હાય, જેઓ 'આપ' મૂકે છે.....મદનકુમાર અંજારિયા 'ખ્વાબ'
*
પ્રેમ ભીની પાંપણો પાસે ઝુકી જા પ્રેમથી,
મૂક સઘળા માન તો તકલીફ જેવું કંઇ નથી.......... કિરીટ ગોસ્વામી
*
હવે તો મળવા આવ સાંવરિયા,
આમ, ના તું તડપાવ સાંવરિયા,
કટારી જેવી રાત્રિ છે તેજ -
વિરહ છે મારો ઘાવ સાંવરિયા.......કુછડિયા કેશુ
*
હાર-જીતનો દસ્તુર છે, પ્રણયમાં અજબ,
તું હારશે, તો એ હશે, તુજ જીતનો પડઘો.........બી.કે.આપા 'અમર'

પ્રેમ....
તારી અને મારી વચ્ચે ઓ સનમ
આ તે કેવો સુંવાળો સંબંધ છે ?

જેમાં આપણા પ્રેમનો થોડો થોડો
ને વિરહનો ઘણો ઘણો પ્રબંધ છે.

તું તો નથી રહી આસપાસ મારી
મારા શ્વાસશ્વાસમાં તારી સુગંધ છે.

જ્યાં જોઉં ત્યાં તને જ જોઉં છું
કોણ કહે છે કે પ્રેમ અંધ છે ?

આપણા આ પ્રેમનું છેક એવું છે
કામકાજ ચાલુ ને રસ્તો બંધ છે.

લખી ભલે ‘નટવરે’ આ ગઝલ
દિલથી વાંચો,પ્રેમનો નિબંધ છે.

મિત્રો
આજે હરિફાઈ નું પરીણામ જાહેર કરતા આનંદ અનુભવું છું.
આપ સૌના સાથ અને સહકાર બદલ ખુબ ખુબ આભાર

વાર્તા સ્પધાં ના ઈનામો

પ્રથમ ઈનામ ...............પ્રણય...........લેખિકા....ચેતના (ઘીયા) શાહ
દ્વીતીય ઈનામ.................જેલ.............લેખક.......સુરેશ જાની
ત્રિજુ ઈનામ..................સ્વાતંત્ર ...સમી સાંજ નુ....નીતા કોટેચા

કાવ્ય સ્પર્ધા નાં ઈનામો

પ્રથમ ઈનામ ............. વૃક્ષોવિણ.........................શિવાની કામદાર
દ્વીતીય ઈનામ ...........આ સિમેન્ટ ના જંગલ મા ક્યાં ખોવાય ગયો માણસ.......નિશિત જોશી

કહેવતો આધારીત ઈનામ

પ્રમોદ પટવા
બધાં વિજેતાઓને અભિનંદન

આફત આવ્યા પહેલાં જ ડરવા ન માંડશો

- મોહમ્મદ માંકડ (સંદેશ)


આ મહિનામાં, આ તારીખે અત્યારે તમે આ લેખ વાંચી રહ્યા છો. પરંતુ ગયા વર્ષે આ મહિનામાં આ તારીખે આ સમયે તમે શું કરતા હતા તે કહી શકશો? મોટા ભાગે નહીં કહી શકો, અરે, ચોક્કસ નહીં કહી શકો. એ જ રીતે આવતાં વર્ષે આ મહિનાની આ તારીખે તમે શું કરતા હશો તે ચોક્કસપણે કહી શકશો ? નહીં કહી શકો. આમ છતાં, દરેક માણસ જીવનનિર્વાહ માટે આવતીકાલની ચિંતા, આવતા મહિનાની, અને ઘણા તો પાંચ- દસ વરસની પણ ચિંતા કરે છે. ઉંમર વધવા સાથે બુઢાપાની ચિંતા પણ કરે છે. જે રસ્તા વિષે માણસ કશું જ જાણતો નથી એના વિષે માત્ર કલ્પનાઓ કરવાથી શું ફાયદો ?

પરંતુ જીવનની આ બે બાબતો એવી છે કે માણસ એની ચિંતા કર્યા જ કરે છે. એક ડાહ્યા માણસે એટલે જ કહ્યું છે કે જે માણસ આવી ચિંતા કરે છે એ નદીએ પહોંચ્યા પહેલા જ જોડાં કાઢી નાખવાની ચેષ્ટા કરે છે. પાણીમાં ઉતરવાની વાત તો દૂર રહી.

સરકારી નોકર માટે સરકાર પગારધોરણ નક્કી કરી આપે છે. પેન્શન, ગે્રચ્યુઈટી, પ્રોવિડન્ટ ફંડ નક્કી કરી આપે છે. કામ કરવાના કલાક અને પેન્શન લેવાની ઉંમર અને રજાઓ નક્કી કરી આપે છે, છતાં આટલી બધી અનિશ્ચિતતાઓ બાકી રહે છે. જે બાબતમાં કોઈ સરકાર, કોઈ પેઢી કે શેઠ કશું નક્કી કરી શકતાં નથી. નોકર માટે પગારધોરણ નક્કી થઈ શકે પણ અમુક વર્ષે અમુક સમયે નાણાંની કે રૃપિયાની કિંમત કેટલી રહેશે એ કોણ નક્કી કરી શકે ? અને એટલે, ખરા પગારનું ધોરણ કઈ રીતે નક્કી થઈ શકે ? એના ઉકેલ માટે મોંઘવારી ભથ્થું ઉમેરી શકાય પણ મોંઘવારી ભથ્થું હંમેશા મોંઘવારી વધ્યા પછી ઉમેરાય છે અને તે માત્ર મોંઘવારીમાં ઉમેરો કરવા માટે જ કારણભૂત બને છે.

એટલે કે, આવતીકાલને કોઈ ધોરણ કે ચોકઠામાં આપણે બાંધી શકતા નથી, અને જેને સરકાર કે સમાજ ન બાંધી શકે તેને બાંધવાની નિરર્થક ચેષ્ટા વ્યક્તિએ શા માટે કરવી જોઈએ ? અને જે લોકો એવું કરે છે એ મૂડી લીધા પહેલાં જ વ્યાજ ભરવા માંડે છે. આફત આવ્યા પહેલાં જ ડરવા લાગે છે, અને ડરવાથી આફત દૂર થઈ શકતી નથી.

ચિંતાથી માણસ ભાવિ માટે એવી એવી યોજનાઓ બનાવ્યા કરે છે કે અમલ કરવાના બદલે ચિંતા કરવામાં જ તેમનો સમય વેડફાઈ જાય છે. કાઠિયાવાડી બોલીમાં એક કહેવત છે કે ‘કારતક મહિને કણબી ડાહ્યો.’ આમાં માણસની યોજનાઓની નિરર્થકતા વ્યક્ત થાય છે. ચોમાસું વીતી જાય ત્યારે ખેડૂતો ચર્ચા કરે છે, ‘આ વરસે બાજરાને બદલે કપાસ વાવ્યો હોત તો રંગ રહી જાત !’ બીજા વર્ષે એમને લાગે છે કે, આ વરસે બહુ ઓછો વરસાદ પડયો. જો બાજરો વાવ્યો હોત તો પાક છૂટત !’ અને ત્રીજા વર્ષે, ‘અમે તો પહેલેથી જ કહેતા હતા, આ મોહનભાઈ નો માન્યા. મગફળી વાવી હોત તો મજા થઈ જાત !’ કારતક મહિનામાં ખેડૂતોને બધી ભૂલો ચોખ્ખીચટ સમજાય છે પણ આવતા વર્ષે શું વાવવું એ કોઈને સૂઝતું નથી, કારણ કે એની કોઈને ખબર પડતી નથી.

અને જે અજાણ્યું છે, અકળ છે એના વિષે ચોકસાઈપૂર્વક યોજના કે ચિંતા કરવાથી કશું વળતું નથી. જેવી ખોટી ચિંતા માણસ કમાવા માટે કરે છે એવી જ નકામી ચિંતા ઉંમર વધવા સાથે બુઢાપા બાબતમાં કરે છે. બુઢાપાની ચિંતા માણસ પોતાની આસપાસના વૃદ્ધ માણસોની જે હાલત જુએ છે તેને કારણે થાય છે. આ ચિંતા પણ કમાવાની ચિંતા જેવી જ છે કારણ કે, કમાવાની ચિંતા કરવાથી કમાણી વધતી નથી. એ જ રીતે બુઢાપાની ચિંતાથી બુઢાપાને રોકી શકાતો નથી.

શારીરિક રીતે વૃદ્ધ બનતા પહેલાં માણસ અંદરથી વૃદ્ધ બનવા લાગે છે. હવે ચાલીસ થઈ ગયાં, પચાસ થઈ ગયાં, સાઠ થઈ ગયાં, હવે ખલાસ ! ઊધઈ જેવી આ માન્યતા માણસને અંદરથી કોરવા માંડે છે અને આખુંયે શરીર ખખલા થઈ ગયેલા વૃક્ષની જેમ ખખડી જાય છે. યુવાન રહેવાનું બધાને ગમે છે, પણ યુવાન કેમ રહેવું તે બધાને આવડતું નથી. જે માણસને આવડે છે, તેને બુઢાપો અમુક સમયથી વધુ હેરાન કરી શકતો નથી. જીવવાનો આનંદ માણવા માટે શરીર સ્વસ્થ હોય તે જરૃરી છે, પણ એ માટે માણસ કાયમ વીસ જ વર્ષનો હોય એ જરૃરી નથી.

વિચાર કરી જુઓ, તમે પાંચ વર્ષના હતા ત્યારે ત્રણ પૈડાં વાળી સાઇકલ ચલાવવામાં જે આનંદ આવતો હતો તે અત્યારે આવી શકશે? ફુગ્ગાથી રમવામાં એટલી મજા આવી શકશે ? તે વખતે ત્રીસ પાંત્રીસ વરસના પિતા તમારી વાત સાંભળવાનું અધૂરી મૂકીને દુકાને કે ઓફિસે જવા નીકળી પડતા હશે ત્યારે તેમની તે ક્રિયા તમને કેટલી નકામી લાગતી હશે ? પ્રેમમાં હતાશ થઈ ગયેલ ભાઈ કે બહેન,અથવા તો દેવું થઈ જવાને કારણે કપાળે હાથ મૂકીને આફત આવ્યા પહેલાં જ ડરવા ન માંડશો બેઠેલા કાકા તમને કેવા લાગતા હતા ? એ બધું તમારા માટે કેટલું નિરસ અને નિરર્થક હતું ? એવું જ, કદાચ, તમારું અત્યારનું દોડાદોડી વાળું જીવન તમને વૃદ્ધાવસ્થામાં લાગશે. દરેક ઉંમરે માણસના વિચારો અને સમજમાં ફેરફાર થયા કરે છે અને દરેક ઉંમરને એનો પોતાનો આનંદ હોય છે.

જે માણસ આજે ત્રીસ વર્ષનો હશે તેમને જરૃર લાગશે કે, આજે એમના જીવનમાં જે આવડત છે તે વીસ વર્ષની ઉંમરે ન હોતી. ચાલીસ- પિસ્તાલીસ વર્ષના હશે તેઓ સંમત થશે કે, પંદર-વીસ વર્ષ પહેલાં તેમની પાસે આજે છે તેવી સગવડ કે આબરૃ ન હોતી. પચાસ વર્ષના હશે તે કહેશે કે, આજે તેમનામાં જે ડહાપણ છે તે વીસ-પચીસ વર્ષ પહેલાં ન હોતું. એનો અર્થ એ છે કે, જીવન અમૃતનો પ્રવાહ છે. કોઈ પણ ઉંમરે એ શુષ્ક કે કડવું નથી હોતું. દરેક પસાર થતું વર્ષ મનુષ્યને વધુ પુષ્ટ બનાવે છે. માત્ર પથ્થરો ઉપર જ લીલ બાઝી જાય છે અને તે નકામા થઈ જાય છે.

એનો અર્થ એ નથી કે ઈચ્છાશક્તિના જોરથી માણસ પોતાના વાળને સફેદ થતા રોકી શકે, અથવા તે ચામડી પર કરચલી પડતી રોકી શકે. પણ એનો અર્થ એટલો જરૃર છે કે, સફેદ વાળ અને કરચલીવાળા ચહેરા સાથે પણ તે આનંદીત રહી શકે, અને આનંદ એ જ જીવન છે.
અર્નેસ્ટ એલ્પોકોકીએ લખ્હ્યું છે કે, જો કોઈ માણસ પાસે જીવનનિર્વાહ જેટલી કમાણી, કામકાજ કરી શકાય એટલી તંદુરસ્તી અને કોઈ પણ વસ્તુમાં રસ લેવાની શક્તિ, એ ત્રણ વસ્તુઓ હોય તો એવો માણસ ગમે તે ઉંમરે અને ગમે તે સ્થળે સુખથી જીવી શકે છે.

જીવનનો પ્રવાહ નદીના પ્રવાહ જેવો છે, સતત વહ્યા કરે છે. ગમે તે સ્થળેથી તે ચાખી શકાય છે. કિનારે બેસીને માત્ર યોજનાઓ કે ચિંતા કરવાથી કશું જ પ્રાપ્ત થઈ શકતું નથી. એનો અર્થ એવો નથી કે પ્લાનિંગ ન કરવું, કોઈ કામ માટે યોજના ન કરવી, એનો અર્થ એટલો જ છે કે યોજનાઓ કરવા પાછળ જ સમય વેડફી ન નાખવો કારણ કે, એવી અફર, જડબેસલાક યોજના કોઈ કરી શકતું નથી. અને યોજના નિષ્ફળ જાય તો ચિંતા ન કરવી. ચિંતા કરવાથી કશું જ વળતું નથી.

પહેર પાનેતર સનમ મુહૂર્ત હવે જોયુ નથી,
લોકચર્ચા ગામની સહદેવવાણી થૈ જશે......'સુમન' મનહર

મ્હેંકનું કારણ મળ્યું ના વાડ ને,
છોકરી ઉભી હતી આડશમાં.......આબિદ ભટ્ટ

એક ટીપું આંસુ નહીં ટપકે,
આંખ મઢાવી એ જ પ્રમાણે.....નવનીત ઠક્કર

પ્રેમ નથી બીજું કંઇ પણ પળ બે પળનો ઝબકારો છે,
સાવ જૂદી નજરે કોઇથી જોવાઇ જવાની ઘટના છે.....દિના શાહ

જવું હો હરદ્વાર નક્કી તય કર્યુ મનમાં પ્રણય,
ને સુરાલય પહોંચે પગ -એની મજા કૈં ઓર છે.....પ્રણય જામનગરી

શ્રોતાજનો લથબથ હતાં ભીંજાયેલા ગીતમાં,
તારી મહેફિલમાં હું કોરો હીજરાયો હતો......ભાનુપ્રસાદ પંડ્યા

બગીચો ગમે છે અને રણ પણ ગમે છે,
તમો હોવ તો હર ક્ષણ ગમે છે.......તુરાબ 'હમદમ'

તારી ગલીમાં આવવાથી ફાયદો થયો,
મિત્રો મળ્યા બે-ચાર ને મુસાયરો થયો.....સ્નેહલ જોષી

તે પછી રિસાઇને ચાલ્યાં ગયા,
પ્યારનું સગપણ હશે લાગી શરત્ .......અઝીઝ ટંકારવી

પ્રેમથી જોડાઇ મુજને, તુજ સુધી પહોંચ્વું નથી,
પણ મુજથી જોડી પ્રેમને તુજ સુધી પહોંચાડવો છે...શ્વેતા 'દિવાની'

વિશ્રામ ક્યાં? મરણ ક્યાં? કરું કાં હવે ફિકર,
એક સ્વપ્ન સૌ વ્યથાઓનું શામક બની ગયું......નરેન્દ્ર શુકલ

વાંસ જેવો મારો પડછાયો હતો,
વન ઉપવન ક્ષણ લૂંટાતું ગયું..........નલિન પંડ્યા

સુવાસ ચાહું છું જીવનની હું ભરી લેવા,
પરંતુ મારુ જિગર ધુપદાન છે કે નહીં?......નસીમ

દીપ કે ફૂલ જ્યાં જોઇ ન શકો, સ્નેહીઓ,
એ મઝાર મારો છે.....નસીમકહે છે કે કોઇ કે તારું મકાન છે કે નહીં?
ભમી રહ્યો છું યુગોથી, એ ભાન છે કે નહિં?.....નસીમ

વર્ષો પછી આ મૌનને તોડું હવે તો શું થશે?
ચહેરા વિના આયના ફોડું હવે શું થશે?.....નંદિતા ઠાકોર

મઝધારને માઠું લાગ્યું છે ને શાંત સમંદર લાગે છે,
નૌકાને ડુબાવી દેવાનો સુંદર અવસર લાગે છે......નાઝ માંગરોલી

એ અધવચથી જ મારા દ્વાર પર પાછાં ફરી આવે,
જો એવું માર્ગમાં કંઇ અપશુકન થઇ જાયતો સારું......નાઝિર દેખૈયા

આમ અમથાં એક ક્ષણ ઝૂર્યા અમે પંખી બની
લાખ સપનાંઓ વહી ચાલ્યાં પછી પંથી બની........નીલા પટેલ

તારું નામ લીધું તો વચ્ચેથી,
આપમેળે ખસી ગઇ દુનિયા.......નૂરી પોરબંદરી

એ અધવચથી જ મારા દ્વાર પર પાછાં ફરી આવે,
જો એવું માર્ગમાં કંઇ અપશુકન થઇ જાયતો સારું......નાઝિર દેખૈયા

આમ અમથાં એક ક્ષણ ઝૂર્યા અમે પંખી બની,
લાખ સપનાંઓ વહી ચાલ્યાં પછી પંથી બની........નીલા પટેલ

તારું નામ લીધું તો વચ્ચેથી,
આપમેળે ખસી ગઇ દુનિયા.......નૂરી પોરબંદરી

એ ઘરની વાત જવા દો એ ઘર મળે ક્યાંથી?
કે જેની શોધ હતી એ મને ગલી ન મળી.........નૂરી પોરબંદરી

ઝીલી શકો તો ઝીલો ઝવેરાત શબ્દનાં,
અર્થોના રાજપાટ લૂંટાવીને ચાલીએ.......પથિક પરમાર

પીડાનું રાજપાટ માગું છું,
છાતી સોંસરવુ તીર આપી દે.......પરેશ દવે

આ બગીચામાં ભલે ન પાનખરનું રાજ હો,
છે અટલ વિશ્વાસ કે પાછી બહારો આવશે.......પંકજ ભટ્ટ

સાવ ખાલીખમ પડ્યું અસ્તિત્વનું આખું મકાન,
આવ, તું આપી ટકોરો ને વસાવી લે મને.....પંથી પાલનપુરી

વ્યોમ તારી આંખનું સ્પર્શી જશે જ્યારે મને,
કોઇ ટહુકાની ક્ષણો વળગી જશે જ્યારે મને......પીયુષ ભટ્ટ

મનોરંજન કરી લઉં છું ,મનોમંથન કરી લઉં છું,
પ્રસંગોપાત્ત જીવનમાં પરિવર્તન કરી લઉં છું...........અકબર અલી જસદણવાલા

દિલ મહીં તુજ ધ્યાન વિણ બીજું કશું પણ હોય શું?
રાધિકાને કહાન વિણ બીજું કશું પણ હોય શું?.........અગમ પાલનપુરી

હશે કારણ કોઈ બીજું કે હું લથડી ગયો હોઈશ,
હકીકતમાં તો હું પીતો નથી પણ પી ગયો હોઈશ !- જલન માતરી

અમને તો મહોબ્બત છે પછી તારી જે મરજી
ટપલી કે તમાચો હો અમે ગાલ ધર્યો, લે !- મરીઝ

શોકનો માર્યો તો મરશે ન તમારો 'ઘાયલ'
હર્ષનો માર્યો મરી જાય તો કહેવાય નહીં !- અમૃત

અર્થ આવ ! કાનમાં કહું તને,
પહેલો પુરુષ એક વચનની એ શોધ છે !- શોભિત દેસાઈ

અમારા દોસ્તનો જરા આ પ્યાર જોઈ લો,
જનાજો નીકળ્યો ત્યારે દિલાસો આપવા આવ્યા !- આશિત હૈદરાબાદી

જમાનાના બધા પુણ્યો જમાનાને મુબારક હો,
હું પરખું પાપને મારા, મને એવા નયન દેજે !- નાઝિર દેખૈયા

વિતાવી મેં વિરહની રાત તારાં સ્વપ્ન જોઈને,
કરૂં શું મારી પાસે એક પણ તારી છબી નહોતી !- બરકત વિરાણી 'બેફામ'

ક્યાં કશો ય શોક છે કે હર્ષ છે,
સ્વપ્ન ફળ્યાનો હવે શો અર્થ છે ?

ગા લ ગામાં એમનો સંદર્ભ છે,
આ ગઝલનો એટલો બસ મર્મ છે.

એને બરછટ શબ્દથી દુષિત ન કર,
લાગણી કેવી મુલાયમ નર્મ છે.

છે હવે મદહોશ એ સ્પર્શથી,
એ જ વાતે આ પવનને ગર્વ છે.

મારો પડછાયો મને પૂછ્યા કરે,
તેજ ને અંધારમાં શો ફર્ક છે?

ભીંત પર મોર ચીતરો તો ભલે,
ત્યાં ટહુકો ટાંગવાનું વ્યર્થ છે.

અન્યની તો વાત શી કરવી, અદમ
પંડની સાથે જ ક્યાં સંપર્ક છે?

સ્મરણની ખૂલી જાય વાસેલી બારી ને
તારી હજુ આવ-જા છે
કોઈ જો પૂછે 'કેમ છો', આંખ લૂછી
હસીને કહું છું મજા છે

ચરણ સાથ મૂકીને ચાલ્યાં હતાં,
આંખ ફરતી હજુ એ જ રસ્તાઓ તેડી
નથી એક પગલુંય ભૂંસી શકાતું,
કહો કેમ ભૂંસી શકું જ કેડી

અમે નાવ લીધી હલેસાંય લીધાં, ને
આખી નદી લાપતા છે
કોઈ જો પૂછે 'કેમ છો', આંખ લૂછી
હસીને કહું છું મજા છે

કિતાબોય જૂની હું વાંચી શકું ના,
કે તારાં જ વાળેલાં પાનાં મળે
મળે કોઈ ચિઠ્ઠી, મળે કોઈ પીંછું
પછીથી પ્રસંગો જે ટોળે વળે

સમાધિ સુધી લઈ જતા એ પ્રસંગો
સમાધિ તૂટ્યાની સજા છે
કોઈ જો પૂછે 'કેમ છો', આંખ લૂછી
હસીને કહું છું મજા છે

મને સાચવી રાખવા તેં દીધેલું
એ અડધુંક ચોમાસું છે મારી પાસે
તને પાછું કરવા હવે મારો સૂરજ
સવારેથી નીકળી જતો રે પ્રવાસે

નિરંતર તને શોધતા આ સૂરજને
મળી આગ ઉપર હવા છે
કોઈ જો પૂછે 'કેમ છો', આંખ લૂછી
હસીને કહું છું મજા છે

દરરોજ એક ગોળી લેવાથી તંદુરસ્તી જળવાઈ રહેશે.

બે ગાંડાને કોર્ટમાં હાજર કર્યા ત્યારે
ન્યાયધીશે પહેલા ગાંડાને પુછ્યુઃ 'ક્યાં રહે છે?'
પહેલા ગાંડાએ જવાબ આપ્યોઃ 'મારે કોઇ ઘર નથી'.
બીજા ગાંડાને પુછ્યુઃ અને તું? બીજો ગાંડો કહે, 'જી હું તેનો પાડોશી છું.'
******* ******* *******

માનવઃ મારા પપ્પા બાળપણમાં ખૂબ જ બળવાન હતા.
વિજયઃ તને કેવી રીતે ખબર પડી?
માનવઃ મારા દાદા કહેતા હતા કે જ્યારે તારા પપ્પા રડતા હતા ત્યારે આખુ ઘર માથે લેતા હતા.
******* ******* ******

શિક્ષકઃ કનુ, આ નદીનું પાણી ગરમકેમ છે?
કનુઃ સર, માછલીઓ રસોઇ બનાવતી હશે

દિપ્તી પટેલ