વરસાદ

Monday, November 24, 2008

તું વરસે છે ત્યારે
એક કે બે પંખી
દૂર કે નજીકથી ગાય છે.
કોઇક વટેમારગુ અજાણતાં ભંજાય છે.
વાદળ સ્થિર થાય છે ત્યાં
વૃક્ષો ચાલીને
તો ક્યારેક ઊડીને
એમની પાસે જાય છે.
આ બાજુ
બાળકો અને શેરી
એક સાથે નહાય છે.
તું વરસે છે ત્યારે
સૂની બારી પર ટકોરા થાય છે.
અગાઉની રજ ભીના અવાજમાં
વહી જાય છે.
તું વરસે છે ત્યારે
અંદરના ઓરડે પ્રકાશ થાય છે.

રઘુવીર ચૌધરી

Posted by Ashok at 7:32 PM 0 comments  

અતિ

Saturday, November 22, 2008

'અતિ' ના ખુબ, ઘણું વધારે, અતિશય જેવા સમાનાર્થી શબ્દો મળે છે. અતિ પરથી અતિરેક અને અત્યંત જેવા શબ્દો ઉતરી આવ્યા છે. જેનો અંત નજીકમાં છે તે અત્યંત. કોઇપણ બાબતમાં 'અતિ'નું તત્વ ભળે એટલે 'નાશ' નજીકમાં ઊભો રહેલો હોય છે. જ્યારે વ્યક્તિ અતિ તરફ પ્રયાણ કરે છે ત્યારે અંત તેની તરફ પ્રયાણ કરતો હોય છે. એક જમીનદારે તેને ત્યાં કામ કરતા માણસો ને કહ્યું કે જે કાલ સવારથી સાંજ સુધીમાં જેટલી જમીન પર દોડશે તેટલી તેને આપવામાં આવશે. બધાં માણસો સંતોષી હતા તેથી તેમણે જમીનદાર ને કહ્યું કે તમે જે આપો તે ખરું. અમારે વધારે દોડીને લેવું નથી. પણ એક માણસ લોભી હતો.તેણે આ શરત સ્વીકારી લઇ સવાર પડતા જ દોડવા માંડ્યું. તે વચ્ચે ખાવા કે પીવા પણ રોકાયો નહી અને ભૂખ્યો ને તરસ્યો દોડતો જ હતો જેમ દિવસ ઉંચે ચડતો ગયો તેમ તે વધુ ને વધુ જમીન હસ્તગત કરવા જોરથી દોડવા માંડ્યો અને સાંજ પડતા શરીરમાં અશક્તિ અને થાકથી ચક્કર આવીને બેભાન થઇ ગયો અને મૃત્યુ પામ્યો. તેને જમીન તો ન મળી પણ જીંદગી ગુમાવી. બીજાની જેમ જરૂરીયાત પૂરતું મેળવી, પોતાની શક્તિ અનુસાર મેળવવાનો, જીવન જીવવાનો, પ્રયાસ કર્યો હોત તો સારુ જીવન જીવી શક્યો હોત. મરઘી અને ડોશી વાળી વાર્તામાં પણ અતિલોભને કારણે જ મરઘી અને ઇંડા બન્ને ગુમાવે છે.

અતિની ગતિ નહિ. અને આમેય 'જેઓ અતિ વેગથી દોડે છે તેઓ જલદી પડી જાય છે.' જીવન માં પણ જેટલી ઝડપથી ઉંચે ચડે તેથી વધુ ઝડપે નીચે પડે છે. ઇતિહાસ કે પૌરાણીક કથા માં પણ આ 'અતિ' ને કારણે રામાયણ,મહાભારત કે ગંગાનુ અવતરણ હોય આમ બધેનઠારા બનાવો જ બન્યા છે.. લોક સાહિત્ય માં દુહા માં પણ આજ કહ્યું છેઃ


"અતિ ભલો નહિ બોલવો, અતિ ભલી નહીં ચૂપ,
અતિ ભલો નહીં બરસવો, અતિ ભલી નહીં ધૂપ"


"અતિ ઘણું ન જાણીએ, તાણે તુટી જાય,
તૂટ્યા પછી જો સાંધીએ, ગાંઠ પડે વચમાંય"

આમ અતિ ને લીધે મતિ ના બગડે તે જોવુ જરૂરી છે.


અશોક કૈલા

Posted by Ashok at 11:07 PM 0 comments  

ગોરખ આયા,

Thursday, November 20, 2008

આંગન આંગન અલખ જગાયા, ગોરખ આયા!
જાગો રે જનની ના જયા, ગોરખ આયા!
*
ભીતર આ કે ધૂમ મચાયા, ગોરખ આયા!
આદિ-શબદ મિરદંગ બજાયા, ગોરખ આયા!
*
જટાજૂટ જાગી ઝટકાયા, ગોરખ આયા!
નજર સધી, અરુ બીખરી માયા, ગોરખ આયા!
*
નાભિકંવર કી ખૂલી પાંખુરી ધીરે-ધીરે,
ભોર ભઇ, ભૈરવ સૂર ગાયા, ગોરખ આયા!
*
એક ધરી મેં રુક્યો સાંસ કે અટક્યો ચરખો,
કરમ-ધરમની સિમટી કાયા, ગોરખ આયા!
*
ગગનઘટા મેં એક કરાકો, બીજરી હુલસી,
ઘીર આયી ગિરનારી છાયા, ગોરખ આયા!
*
લગી લેહ, લેલીન હુવે અબ ખો ગઇ ખલકત,
બિન માંગે મુગતાફર પાયા, ગોરખ આયા!

રાજેન્દ્ર શુકલ

Posted by Ashok at 9:05 PM 0 comments  

ચેત, મછંદર!

ના કોઇ બારું, ના કોઇ બંદર, ચેત, મછંદર!
આપે તરવો આપ સમંદર, ચેત, મછંદર!
*
નીરખે તું તે તો છે નીંદર, ચેત, મછંદર!
ચેતવ ધૂણો ધીખી અંદર ચેત, મછંદર!
*
કામરૂપિણી દુનિયા દાખે રૂપ અપારાં,
સુપના લગ લાગે અતિ સુંદર,ચેત, મછંદર!
*
સૂન શિખરની આગે આગે શિખર આપણું,
છોડ છટકણા કાળની કંદર, ચેત, મછંદર!
*
સાંસ અરુ ઉસાંસ ચલા કર દેખો આગે,
અહાલેક! આયા જોગંદર, ચેત, મછંદર!
*
દેખ દેખાવા સબ ઢરતા હૈ ધૂર કી ઢેરી,
ઢરતા સૂરજ, ઢરતા ચંદર, ચેત, મછંદર!
*
ચડો ચાખડી, પવનપાવડી, જય ગિરનારી,
ક્યા હૈ મેરુ, ક્યા હૈ મંદર,ચેત, મછંદર!

રાજેન્દ્ર શુકલ

Posted by Ashok at 9:02 PM 0 comments  

ઝાડ

એક દિવસ
સોસાયટીનાં સૌએ ભેગાં થઇ
વીજળીના તારને નડતો લીમડો
કાપી નાખ્યો.
તે રાતે
વગડાનાં બધાં ઝાડ
મારી પથારીમાં આવ્યાં હતાં!
મારું એકે મૂળ રાતું થયેલું ન જોતાં
એ બિચારા પાછા વળી ગયાં......
હું ઘણીવાર
ઊંઘમાંથી ઝબકી જાઉં છું,
બારણામાં ઝાડનાં પગલાં સંભળાય છે.
મારામાં મૂળ નાખવા માંડ્યું છે આ ઝાડ!
હું ફરી પાછો ફણગી જઇશ એવી બીક લાગે છે!
આજે
બીજું ઝાડ કપાયું છે આ વાસમાં
રાત્રે કોઇ બારણું ખખડાવે
તો કહેજોઃ
એ અહીં સૂતો જ નથી.
દલપત પઢિયાર

Posted by Ashok at 8:54 PM 1 comments  

હરીફાઇ

Wednesday, November 19, 2008

મિત્રો,
સબરસ બ્લોગ અને સબરસ ફાઉન્ડેશન દ્વારા યોજાયેલ ગુજરાતી વાર્તા હરીફાઇ ની પ્રથમ સ્થાને આવેલ વાર્તા ' પ્રણય' અહીં મુકી છે અને આપ સહુને અમારી નમ્ર નિવેદન છે કે આપ આપનુ અમુલ્ય મંતવ્ય આપશો અમને આપના મંતવ્યની ઇંતેજારી છે.... અને બાદ માં બધી રચના હરિફાઇ૧ લેબલ હેઠળઅંહી મુકવામાં આવશે....

Posted by Ashok at 2:23 PM 1 comments  

પ્રણય


ગુલાબી સંધ્યાનો પાલવ ઓઢી ને પવનની એક લહેરખી આવી ને વહેતાં ઝરણાંનાં નીરની સાથે ભળી અને એની શિતળ બુંદોની છાલક, ત્યાં ખડક પર બેઠેલાં તીર્થ ને સહેજ ભીંજવી ગઇ... એ સાથે જ તીર્થની નજર સમક્ષ આવી જ એક ગુલાબી સંધ્યા આવી ગઈ ... ત્યારે પણ તે અને વૃષ્ટિ આ જ ઝરણાં પાસે બેઠાં હતાં... આવીજ રીતે ગુલાબી સાંજ ઢળી રહી હતી અને બન્ને એ જીવનભર એકબીજાનો સાથ નીભાવવાના કૉલ આપ્યાં હતાં... કેવી હતી એ સ્વપ્નો તણી દુનિયા..??..


જાણે જન્મો જન્મથી એકબીજાની તલાશ કરતા હતાં ને આ જન્મે મળી ગયા ..!!.. પ્રણયની અનુભૂતિ કરીને બન્ને જાણે કે ધન્ય બની ગયા હતાં..વૃષ્ટિની તો સૃષ્ટિ જ બદલાઇ ગઈ...! એક્દમ સંવેદનશીલ વ્યક્તિત્વ ધરાવતી વૃષ્ટિ, તીર્થને પોતાનો ભગવાન માનતી હતી ....!...તીર્થ પ્રત્યેનાં પોતાના પ્રણયને એ પૂજા માનતી હતી...! તીર્થને જરાપણ કંઈ થાય તો પળવારમાં ચિંતિત થઈ જતી...!!..એની અસર પોતાની તબિયત પર પણ થતી...સામે તીર્થ પણ વૃષ્ટિ માટે બધુંજ કરી છૂટતો...વૃષ્ટિ બોલે એટલી જ વાર હોય..! આમ જ બન્ને એકબીજા પર પ્રેમની વૃષ્ટિ વરસાવતા.!
...... થોડાં દિવસો તો બન્ને સ્વર્ગમાં વિહર્યા .... !................પરંતુ...........નસીબ ની બલિહારી કે ... સંજોગોની એક જ થપાટે બન્ને દૂર થઈ ગયાં...અચાનક જ તીર્થે વૃષ્ટિને મળવાનું બંધ કરી દીધું... વૃષ્ટિએ એને મળવાના દરેક મરણીયા પ્રયાસો કરી જોયાં પણ બધુંજ વ્યર્થ...!! તીર્થે વૃષ્ટિની સતત અવગણના કરી...! ..


આમ જ એક દિવસ તીર્થ ભારત છોડી ઑસ્ટ્રેલિયા જતો રહ્યો... અને આ તરફ વૃષ્ટિ પર તો જાણે કે પહાડ તૂટી પડ્યો... આસમાનમાંથી એકાએક જમીન પર પછડાઈ ગઈ હોય એવી અનુભૂતિ થઈ...રડી રડીને દિવસો વિતાવ્યાં ... તબિયત પણ બગડી ...! હોસ્પિટલમાં દાખલ કરવી પડી... ત્યાં ડૉકટર પૂજનની સારવાર હેઠળ તબિયત જરા સુધરી... સમય જતાં ડૉ. પૂજન અને વૃષ્ટિ સારા મિત્રો બની ગયાં... પણ વૃષ્ટિએ તીર્થનું નામ હૈયામાં જ દબાવી રાખ્યું...એક દિવસ પૂજને વૃષ્ટિ અને તેના પરિવાર સમક્ષ લગ્નનો પ્રસ્તાવ મૂક્યો... પરિવારમાં તો બધાએ સહર્ષ સ્વીકારી લીધો..પણ વૃષ્ટિ વિમાસણમાં પડી ગઈ..!.. એક તરફ માતા પિતા અને પૂજન જેવો મિત્ર હતો તો બીજી તરફ પોતાનો પ્રણય અને તેમાં મળેલું દર્દ ..!!... પણ પોતાના દર્દને લીધે ક્યાં સુધી એ બીજા બધાને પણ દુ:ખ આપશે...??... અંતે તેણે બધાની વાતને માન આપ્યું અને પૂજન ને પરણી એ સાસરે આવી..

સમય ને વિતતા ક્યાં સમય લાગે છે..??.. વરસ આમ જ પસાર થઈ ગયું ...વૃષ્ટિએ સાસરે આવીને ઘર અને પરિવાર તરફની જવાબદારી પૂર્ણપણે નિભાવી ...પણ હૈયાનાં એક ખૂણે તીર્થની યાદ ધરબાયેલી પડી હતી...રહી રહી ને એક જ સવાલ ઉઠતો હતો કે આખરે તીર્થે મારી સાથે આવુ કેમ કર્યું ?? એવી તે એની શું મજબૂરી હશે..?? શું અમારી લેણ-દેણ પૂરી થઇ ગઇ હશે..?? એના તરફનાં મારા પ્રેમ અને ભક્તિમાં ક્યાં કચાશ રહી ગઇ ?? ..ક્યારેક ભગવાનની પ્રતિમા સામે જઇને આંસુ સારી લેતી...અને આ બધી જ વાત તીર્થ જાણતો હતો કે વૃષ્ટિને ખૂબ દુ:ખ થશે, પણ વૃષ્ટિનાં જીવનમાંથી દૂર ચાલ્યા જવા માટે જ તો એ ઑસ્ટ્રેલિયા જતો રહ્યો હતો..!!.. આજે વરસ પછી એ આ મિલન સ્થળે આવ્યો હતો..!!.. અને એ દરેક પળો ને યાદ કરી રહ્યો હતો, જે એણે પોતાના પ્રેમ સાથે-વૃષ્ટિ સાથે વિતાવેલી હતી...! તીર્થનાં નયનોમાંથી આંસુઓની બુંદો ટપકી ને આ ઝરણામાં પડી ને એના વહેણ સાથે વહી ગઈ..! અને ભારે હૈયે એ ઘર તરફ વળ્યો ...


પણ ઘરે જતાં જ એ ચોંકી ગયો..સામે વૃષ્ટિ બેઠી હતી...!!! તીર્થ ત્યાં જ થંભી ગયો ...વૃષ્ટિએ અશ્રુભરી આંખોથી એની સામે જોયુ ને એ નજર ને પોતે જીરવીના શક્યો અને ત્યાંથી ચાલ્યા જવા જેવુ પગલું ભર્યું કે વૃષ્ટિ બોલી...,


'' તીર્થ ...!! ...આખરે મારી ભૂલ શું હતી..?.. એ જ ને કે મેં તને મારો આત્મા માન્યો.? મારો ભગવાન માન્યો..? તને ચાહવાની મને આ સજા મળશે એ મને નહોતી ખબર...! અરે એકવાર તો તે મને સાચી વાત કહી હોત..! એક વાર તો મને મારો પ્રેમ સાબિત કરવાની તક આપી હોત...! હું જેવી આટલો સમય તારા વિના દર્દ સહી ને રહી છું એવી રીતે નહીં, પણ ખુમારીથી તારા વિના પણ તારી સ્નેહભરી યાદનાં સહારે જીવન વિતાવી લેત ..! પણ એક નારીનાં હૈયાને, એમાં રહેલી લાગણીને તું શું સમજે..?..તું મને સમજી શક્યો નહીં પણ મારાં પતિ મારાં દર્દને સમજતાં હતાં ..તેઓ જ મને અહીં લાવ્યાં છે..." અને તીર્થે પાછળ ફરી ને જોયું તો પૂજન પણ ત્યાં જ હતો ...તીર્થ કશુંજ બોલી શક્યો નહીં... એની નજર સમક્ષ એ દિવસ આવી ગયો ... જ્યારે તેણે પૂજન પાસેથી-પોતાના અંગત મિત્ર પાસેથી આ વચન લીધું હતું... કે તે વૃષ્ટિનો જીવનસાથી બને અને વૃષ્ટિ એક લાગણીશીલ, સુશીલ અને સમજુ યુવતી છે...નામ એવા જ ગુણ છે ..તે પૂજનનું જીવન સુખની વૃષ્ટિ કરીને ભરી દેશે ..!!..

અને તેણે પૂજનને વચનથી બાંધી લીધો કે પોતાની આ બિમારી વિષે વૃષ્ટિને એ ક્યારેય ના જણાવે... પૂજને અત્યાર સુધી વૃષ્ટિ પાસે તીર્થનાં નામ નો ઉલ્લેખ પણ નહોતો કર્યો અને વૃષ્ટિએ પણ પોતાનું દર્દ હૈયામાં છૂપાવી રાખ્યું હતું..એ જ વિચારીને કે તીર્થે મને આપેલાં દર્દની વાત પૂજનને કહીને પોતે એને શા માટે દુ:ખી કરવો જોઈએ..? આમાં પૂજનનો શો વાંક ?.. નાહક અમારા સંબંધમાં મુશ્કેલી આવી જાશે..અને એ ચુપ રહી...! પણ પૂજન ઘણી વખત વૃષ્ટિનાં દર્દને મહેસુસ કરી શક્તો હતો...ભલે આટલાં સમયમાં વૃષ્ટિએ પત્ની તરીકેની દરેક ફરજ પ્રમાણીકતાથી નિભાવી તો પણ એ સમજી ગયો હતો કે વૃષ્ટિનાં હૈયામાં હજુય તીર્થ છે ...!


પરંતુ તીર્થ ને આપેલાં વચનને લીધે એ પણ ચુપ રહ્યો...! એને તો બમણું દુ:ખ થાતું હતું.. એક તરફ તીર્થની જીવલેણ બિમારી તો બીજી તરફ વૃષ્ટિની વ્યથા..!!..


પણ એક દિવસ બન્યું એવુ કે પૂજનની બહેન ગ્રિષ્મા કોલેજથી આવીને વૃષ્ટિને વળગીને રડી પડી કે, ભાભી, શિશીર મને છોડીને અમેરિકા ચાલ્યો ગયો..મને મોટા મોટા વાયદાઓ આપ્યા ને ત્યાં જઇ લગ્ન કરી લીધાં..!!!!....


આ સાંભળીને વૃષ્ટિ પણ ચોંકી ગઇ...કારણકે શિશીરનાં કુટુંબ સાથે એમને વરસો જૂનાં સંબંધો હતાં..શિશીર અને ગ્રિષ્મા વચ્ચે આટલાં વરસોની મૈત્રી હતી અને છેલ્લાં ત્રણ વરસથી તો બન્ને વચ્ચે પ્રણય પાંગર્યો હતો ...અને અચાનક જ શિશીરે આ પગલું લીધું તેથી વૃષ્ટિને વાગેલો ઘા તાજો થયો, તીર્થે પણ આમ જ મારી સાથે બેવફાઇ કરી.. અને એની આંખો છલકાઇ ગઈ .. ગુસ્સાથી પુરુષ વિરોધી વાક્યો બોલવા લાગી...!


વૃષ્ટિનું આ રૂપ બધાએ પહેલી વાર જોયું ને અવાચક બનીને સાંભળી રહ્યાં... આટલા સમયથી દબાયેલ દર્દની લાગણીએ ગુસ્સારૂપી જવળામુખીનું સ્થાન લઈ લીધું અને તીર્થ પ્રત્યેનો પ્રણય, જે દર્દ બનીને હૈયે ધરબાયેલો હતો એ જ્વાળામુખી બનીને બહાર આવ્યો કે, આ દુનિયામાં નારીનું એક યા બીજી રીતે માનસિક શોષણ જ કરે છે આ પુરુષ ..! પોતાને જ્યારે પ્રેમની જરૂર હોય છે ત્યારે નારી પાસે એવો અભિનય કરે છે કે નારી એને પોતનો ભગવાન માની એની પૂજા કરે છે.. પણ જેવો પોતાનો સ્વાર્થ પુરો, પોતાને જે માનસિક આધાર, જે સમયે જોઇતો હતો એ સમયે મળી ગયો અને જેવી એ જરૂરત પૂરી થઈ કે, કોણ તું અને કોણ હું..? જાણે કે ઓળખતો જ નથી..!!...
આ બધું સાંભળીને પૂજન સમસમી ગયો - " વૃષ્ટિ પ્લીઝ, ભગવાનને ખાતર, તું આ બધું બોલવાનું બંધ કર...!.. હવે મારે તને સાચી વાત કહેવી જ પડશે.. " અને તે વૃષ્ટિને તીર્થનાં ઘરે લઇ ગયો...!!! રસ્તામાં તેણે બધી જ વાત કહી .. પણ એ સાંભળીને વૃષ્ટિની આંખો વરસી પડી..!!..દુ:ખ એ જ વાતનું હતું કે જેને પોતે અંતરનાં ઉંડાણથી ચાહ્યો એ જ મને સમજી ના શક્યો... અને જેણે મને આટલો સમય સંભાળી એના પ્રત્યે મેં ફરજ તો નિભાવી પણ આટલાં ઉંડાણપૂર્વક ચાહી ના શકી..!!..


ત્યારે પૂજને કહ્યું કે, આ તો અંતરમાં ઉદભવતી કુદરતી લાગણી ..!! આ લાગણીને ઉત્પન્ન કરવી એ માનવીનાં હાથમાં નથી...હું પહેલેથીજ જાણતો હતો કે તારા હૈયામાં જે સ્થાન તીર્થનું છે એ હું ક્યારેય લઇ નહીં શકું..ભલે એના તારી સાથેનાં આ વર્તનથી તું દુ:ખી કેમ ના હોય..?.. ચાહે એણે તારું દિલ તોડ્યું કેમ ના હોય..?? એણે ભલે તારી અવગણના કરી હોય અને તને દુ:ખ પહોચાડ્યું હોય પણ.... પ્રણય પોતાનું સ્થાન ક્યારેય છોડતો નથી..!! તમારી વચ્ચે બાહ્ય રીતે ભલે કોઈ જ બંધન ન હોય પણ આંતરીક બંધન છે એ અનોખું છે..જે કુદરતી જ છે એ હું સમજી શકું છું...કારણકે જેવી લાગણી તને તીર્થ માટે હતી એવીજ લાગણી મને તારા માટે છે..!
વૃષ્ટિ, પૂજનની આ સમજ, લાગણી અને ખેલદિલીને મનોમન વંદી રહી..!!..પરંતુ સાથે-સાથે તીર્થની હાલત વિષે જાણીને હૈયું કલ્પાંત કરવા લાગ્યું..! અફસોસ એ જ હતો કે કાશ, તીર્થે એને મોકો આપ્યો હોત તો જીવનભર એની પૂજા કરીને એની સેવા કરી શકી હોત...!.. પણ ..!! ..નસીબ પાસે ક્યાં કોઈનું યે ચાલ્યું છે..??..


આ તરફ તીર્થ પણ વ્યથિત હતો, આંસુઓને ખાળી ના શક્યો... તેણે પણ વૃષ્ટિની જેમ જ "પ્રણય"ની પૂજા કરી હતી..બન્નેનાં અનોખાંબંધનને ખૂબ માન આપ્યું હતું...!! પણ સંજોગોને લીધે તેણે વૃષ્ટિ સાથે આવો વહેવાર કરવો પડ્યો એ પણ વૃષ્ટિનાં સુખ માટે જ તો..!!!.. વૃષ્ટિની આ બધી વાતો સાંભળીને એ વ્યથિત થઈ ગયો પણ પરિસ્થિતિને કારણે કોઈ પણ પ્રકારની સફાઇ આપવી ઉચિત ના સમજી... અને બીજે દિવસે અચાનક જ એક નિર્ણય લઇ લીધો .....!
એરપોર્ટ જતાં પહેલાં તીર્થે, પૂજન અને વૃષ્ટિને પત્ર લખ્યો કે, જીવનની જે ક્ષણો બચી છે એ વિતાવવા ફરી ઑસ્ટ્રેલિયા જઇ રહ્યો છું .. પહેલાં પણ વૃષ્ટિને સુખી રાખવા મેં આ પગલું ભર્યું હતુ...! મારા ગયા પછી એ એકલી ના પડી જાય અને એને સુખ આપી શકે એવો એક માત્ર પૂજન તું જ હતો ..તેથી હું તમારા બન્નેની જિંદગીથી દૂર જતો રહ્યો હતો...બની શકે તો મને માફ કરી દેશો..!..બચેલી ક્ષણોની હર સંધ્યા મારે, અમારા મિલનસ્થળ પર પેલાં ઝરણાં પાસે વિતાવવી હતી એટલે હું અહીં આવ્યો હતો ..પણ હવે મેં વિચાર બદલ્યો છે અને જઇ રહ્યો છું.. તમારાં બન્નેની જિંદગીથી દૂર .... આ વખત હું મારા નવા ઘરનું સરનામુ કે ફોન નંબર નહીં આપુ..!!.. કારણ કે હું નથી ઇચ્છતો કે મારા કોઈ જ સમાચાર તમારા જીવન પર અસર કરે ...! તમે બન્ને સુખી રહો એવી પ્રભુને પ્રાર્થના..!

હૈયામાં પોતાના પ્રણય-પૂજાની સામગ્રી રૂપી ઝાકળભીનાં સ્પંદનો લઇ ને તીર્થ ચાલી નીકળ્યો ... તેની કાર એરપોર્ટ તરફ રવાના થઈ, ત્યારે રેડિયો પર આ ગીત ગુંજી રહ્યું હતું...



દિલ એક મંદિર હૈ ..પ્યાર કી જીસમે હોતી હૈ પૂજા,
યે પ્રિતમ કા ઘર હૈ...
હર ધડ્કન હૈ આરતી બંધન, આંખ જો મીંચી હો ગયે દર્શન ...
સાંસો કા હર તાર પુકારે યે પ્રેમ નગર હૈ...
હમ યાદોં કે ફૂલ ચઢાયે ઔર આંસુ કે દીપ જલાયે ,
મૌત મિટાદે ચાહે હસ્તી, યાદ તો અમર હૈ..!!!
દિલ એક મંદિર હૈ ..પ્યાર કી જીસમે હોતી હૈ પૂજા,
યે પ્રિતમ કા ઘર હૈ..



ચેતના (ઘીયા) શાહ

Posted by Ashok at 2:14 PM 8 comments  

બાલદિન

Friday, November 14, 2008

આધુનિક્તાની વ્યાખ્યા સમ મોમ-ડેડ,
મોમ રમે મોબાઇલે sms, ડેડ computer એ કરે business.
દોસ્તો સાથે શોપિંગ તણાં ગપાટાં અને શેરમાર્કેટની ઉતર - ચડની ચિંતા,
ઘરમાં એક માસુમ કુમળું ફુલ પણ શ્વસતું ને પાંગરતું ,
મોમ - ડેડનાં આધુનિકતા સમ આંચળ હેઠે કચડાતું,
મોમ સખીઓનાં problems સુલઝાવવામાં busy,
ડેડ businesનાં વિસ્તરણમાં અટવાય,
માસુમ ફુલ 'maths'નાં એક સમિકરણે અટવાય,
મોમ-ડેડ.. can u please help me?
અમે અત્યારે થોડાં કામમાં છીએ ,
તને કેટલું સમજાવ્યું છે don't disturb us,
અત્યારે ટાઈમ નથી અમારી પાસે,
દિલે ખારો ઉષ સમંદર ભરીને-ઘરની કાયમી સાથ આપતી દિવાલે અઢેલીને,
માસુમ દિલ પ્રભુને એક તીખી વેધક નજરે વીંધે..
કાશ્ મોમ-ડેડ બનવાની પણ એક school...
સ્નેહા-અક્ષિતારક
૧૨-૧૦-૨૦૦૮.

Posted by Ashok at 2:41 PM 0 comments  

પ્રેમ

નાજુક હજી અમર રહી છે આશ એટલી,
કે પાત્ર પ્રેમથી સભર એકાદ આવશે....... અશોક પંચાલ 'નાજુક'
*
પોટલી બાંધી જીવનના ભેદની,
શ્યામ જેવો હો સખા, તો છોડીએ.....ઉર્વિશ વસાવડા
*
'દ્રાક્ષ ખાટી' નું તારણ નીકળ્યું,
પ્રેમની ઊંચી હવેલી હોય છે........રાજીવ ભટ્ટ 'દક્ષરાજ'
*
આંખો વડે તને જોઉં સનમ, પણ,
દિલ ઓળખે છે તને તારા સિતમથી.......કીર્તિકાંત પુરોહિત
*
કાંઇક અલગ જ હોય છે, પ્રેમની ભાષા,
શબ્દ એક પણ નીકળતો નથીઆંખો જ છે......અર્જુન ગલ
*
ગામ આખું ખૂબ ધીમે વાત જાણે,
છોકરી ને છોકરાની જાત જાણે,
ગામને તો કેમ રાતે નંદ આવે?
ગામ આખું ઊંઘ મારે વાત જાણે......રમેશ આચાર્ય
*
એ જ લોકો લાગણીમાં કાપ મૂકે છે,
'તું' ના સ્થાને હાય, જેઓ 'આપ' મૂકે છે.....મદનકુમાર અંજારિયા 'ખ્વાબ'
*
પ્રેમ ભીની પાંપણો પાસે ઝુકી જા પ્રેમથી,
મૂક સઘળા માન તો તકલીફ જેવું કંઇ નથી.......... કિરીટ ગોસ્વામી
*
હવે તો મળવા આવ સાંવરિયા,
આમ, ના તું તડપાવ સાંવરિયા,
કટારી જેવી રાત્રિ છે તેજ -
વિરહ છે મારો ઘાવ સાંવરિયા.......કુછડિયા કેશુ
*
હાર-જીતનો દસ્તુર છે, પ્રણયમાં અજબ,
તું હારશે, તો એ હશે, તુજ જીતનો પડઘો.........બી.કે.આપા 'અમર'

Posted by Ashok at 2:35 PM 0 comments  

સપનું મારું ...

Sunday, November 9, 2008

હતું રંગીન કયારેક જે, હવે શ્વેત -શ્યામ બની ગયું,
સપનું મારું, આ રાહ પર, એકલ મુસાફર બની ગયું !

હતું ગઝલ કયારેક જે, હવે શબ્દોનુ મોહતાજ બની ગયું,
સપનું મારું, આ કાગળ પર, ચાર અક્ષર બની ગયું!

હતું ફસલ કયારેક જે, હવે ખેતરનું નિંદામણ બની ગયું,
સપનું મારું, આ વેલ પર, વાંઝિયો વિચાર બની ગયું!

હતું વ્હેણ કયારેક જે, હવે પથરાળ મેદાન બની ગયું,
સપનું મારું, આ રેત પર, કોઇક કંકર બની ગયું!

હતું મારું કયારેક જે, હવે અન્યની મિલકત બની ગયું,
સપનું મારું, આ હકીકત પર, કેટલું લાચાર બની ગયું!

હતું બાજી કયારેક જે, હવે કૌરવોના જુગટાનું મોહરૂં બની ગયું,
સપનું મારું, આ દ્રૌપદી પર થતો અત્યાચાર બની ગયું!

દીપ્તિ પટેલ, 'શમા'

Posted by Ashok at 10:47 PM 0 comments  

મારા વિશે

દોસ્તો,


આ બ્લોગ માં કવિતા, ગઝલ, વાર્તા, લઘુ કથા, જોક્સ, સરલ રોગોપચાર, વ્યક્તિ પરિચય, સ્થળ પરિચય, સુવિચારો, પ્રેરક પ્રસંગો, કે તમારા જીવન નો બનેલો કોઇ બનાવ જેનાથી બીજાને જાણવા કે પ્રેરણા મળે, કોઇ માહિતીપ્રદ લખાણ કે કોઇ લિન્ક , બાળ સાહિત્ય જેવા વિભાગો સમાવેશ કરવાનાં છે અને બ્લોગમાં વધુ ને વધુ ગુજરાતી રચના નો સમાવેશ કરવાની મારી ઇચ્છા છે માટે આપની પાસે સ્વરચીત કૃતી હોય અને તેને આપ બ્લોગ દ્વારા રજુ કરવા ઇચ્છો તો મારો સંપર્ક સાધવા વિનંતી. તમારી પાસે સારા ગુજરાતી ગીતો (એમ પી ૩) હોય તો પણ મને મોકલવા આપ સહુ ને મારી નમ્ર વિનંતી છે અને આશા છે કે આપ તરફથી સહકાર મળશે. અમને sabrasgujarati@gmail.com પર આપની કૃતિ નો ઇંતેજાર છે.

અહીં રજુ થયેલ તમામ કૃતિ નાં કોપી રાઇટ જે તે કૃતી ના સર્જક ના કે તેના દ્વારા જેને આપેલા છે તેના જ છે અને છતા પણ તેના હક નો ભંગ થતો હોય તો મને જણાવવા વિનંતી.





અંહી અમુક મારા મન પસંદ બ્લોગસ્ ની લીન્ક આપેલ છે

સબરસ ગુજરાતી

કહો છો તમે કેમ

મેઘ ધનુષ

સમન્વય


Tell Your friends

SocialTwist Tell-a-Friend

અનુસરણ




ગુજરાતી ટાઇપ પેડ


a

aa/c

i

I

u

U

E

e

ai

O

o

au
અં
aM
અઃ
a:

ka
કા
kaa
કિ
ki
કી
kI
કુ
ku
કૂ
kU
કૅ
kE
કે
ke
કૈ
kai
કૉ
kO
કો
ko
કૌ
kau
કં
kaM
કઃ
ka:

ka

kha

ga

gha

NGa

cha

Cha

ja

za

NYa

Ta

Tha

Da

Dha

Na

ta

tha

da

dha

na

pa

fa

ba

bha

ma

ya

ra

la

va

sha

Sha

sa

ha

La
ક્ષ
kShar
જ્ઞ
Jha
દ્વ
dwa
ક્ર
kra
કૃ
kR

R
શ્વ
shva
શ્ર
shra


Online Visitor:
Online Users
Locations of visitors to this page
Total Visit:
free counter

Free Blog Counter

free counters