શેર
Saturday, October 4, 2008
પહેર પાનેતર સનમ મુહૂર્ત હવે જોયુ નથી,
લોકચર્ચા ગામની સહદેવવાણી થૈ જશે......'સુમન' મનહર
મ્હેંકનું કારણ મળ્યું ના વાડ ને,
છોકરી ઉભી હતી આડશમાં.......આબિદ ભટ્ટ
એક ટીપું આંસુ નહીં ટપકે,
આંખ મઢાવી એ જ પ્રમાણે.....નવનીત ઠક્કર
પ્રેમ નથી બીજું કંઇ પણ પળ બે પળનો ઝબકારો છે,
સાવ જૂદી નજરે કોઇથી જોવાઇ જવાની ઘટના છે.....દિના શાહ
જવું હો હરદ્વાર નક્કી તય કર્યુ મનમાં પ્રણય,
ને સુરાલય પહોંચે પગ -એની મજા કૈં ઓર છે.....પ્રણય જામનગરી
શ્રોતાજનો લથબથ હતાં ભીંજાયેલા ગીતમાં,
તારી મહેફિલમાં હું કોરો હીજરાયો હતો......ભાનુપ્રસાદ પંડ્યા
બગીચો ગમે છે અને રણ પણ ગમે છે,
તમો હોવ તો હર ક્ષણ ગમે છે.......તુરાબ 'હમદમ'
તારી ગલીમાં આવવાથી ફાયદો થયો,
મિત્રો મળ્યા બે-ચાર ને મુસાયરો થયો.....સ્નેહલ જોષી
તે પછી રિસાઇને ચાલ્યાં ગયા,
પ્યારનું સગપણ હશે લાગી શરત્ .......અઝીઝ ટંકારવી
પ્રેમથી જોડાઇ મુજને, તુજ સુધી પહોંચ્વું નથી,
પણ મુજથી જોડી પ્રેમને તુજ સુધી પહોંચાડવો છે...શ્વેતા 'દિવાની'
વિશ્રામ ક્યાં? મરણ ક્યાં? કરું કાં હવે ફિકર,
એક સ્વપ્ન સૌ વ્યથાઓનું શામક બની ગયું......નરેન્દ્ર શુકલ
વાંસ જેવો મારો પડછાયો હતો,
વન ઉપવન ક્ષણ લૂંટાતું ગયું..........નલિન પંડ્યા
સુવાસ ચાહું છું જીવનની હું ભરી લેવા,
પરંતુ મારુ જિગર ધુપદાન છે કે નહીં?......નસીમ
દીપ કે ફૂલ જ્યાં જોઇ ન શકો, સ્નેહીઓ,
એ મઝાર મારો છે.....નસીમકહે છે કે કોઇ કે તારું મકાન છે કે નહીં?
ભમી રહ્યો છું યુગોથી, એ ભાન છે કે નહિં?.....નસીમ
વર્ષો પછી આ મૌનને તોડું હવે તો શું થશે?
ચહેરા વિના આયના ફોડું હવે શું થશે?.....નંદિતા ઠાકોર
મઝધારને માઠું લાગ્યું છે ને શાંત સમંદર લાગે છે,
નૌકાને ડુબાવી દેવાનો સુંદર અવસર લાગે છે......નાઝ માંગરોલી
એ અધવચથી જ મારા દ્વાર પર પાછાં ફરી આવે,
જો એવું માર્ગમાં કંઇ અપશુકન થઇ જાયતો સારું......નાઝિર દેખૈયા
આમ અમથાં એક ક્ષણ ઝૂર્યા અમે પંખી બની
લાખ સપનાંઓ વહી ચાલ્યાં પછી પંથી બની........નીલા પટેલ
તારું નામ લીધું તો વચ્ચેથી,
આપમેળે ખસી ગઇ દુનિયા.......નૂરી પોરબંદરી
એ અધવચથી જ મારા દ્વાર પર પાછાં ફરી આવે,
જો એવું માર્ગમાં કંઇ અપશુકન થઇ જાયતો સારું......નાઝિર દેખૈયા
આમ અમથાં એક ક્ષણ ઝૂર્યા અમે પંખી બની,
લાખ સપનાંઓ વહી ચાલ્યાં પછી પંથી બની........નીલા પટેલ
તારું નામ લીધું તો વચ્ચેથી,
આપમેળે ખસી ગઇ દુનિયા.......નૂરી પોરબંદરી
એ ઘરની વાત જવા દો એ ઘર મળે ક્યાંથી?
કે જેની શોધ હતી એ મને ગલી ન મળી.........નૂરી પોરબંદરી
ઝીલી શકો તો ઝીલો ઝવેરાત શબ્દનાં,
અર્થોના રાજપાટ લૂંટાવીને ચાલીએ.......પથિક પરમાર
પીડાનું રાજપાટ માગું છું,
છાતી સોંસરવુ તીર આપી દે.......પરેશ દવે
આ બગીચામાં ભલે ન પાનખરનું રાજ હો,
છે અટલ વિશ્વાસ કે પાછી બહારો આવશે.......પંકજ ભટ્ટ
સાવ ખાલીખમ પડ્યું અસ્તિત્વનું આખું મકાન,
આવ, તું આપી ટકોરો ને વસાવી લે મને.....પંથી પાલનપુરી
વ્યોમ તારી આંખનું સ્પર્શી જશે જ્યારે મને,
કોઇ ટહુકાની ક્ષણો વળગી જશે જ્યારે મને......પીયુષ ભટ્ટ
મનોરંજન કરી લઉં છું ,મનોમંથન કરી લઉં છું,
પ્રસંગોપાત્ત જીવનમાં પરિવર્તન કરી લઉં છું...........અકબર અલી જસદણવાલા
દિલ મહીં તુજ ધ્યાન વિણ બીજું કશું પણ હોય શું?
રાધિકાને કહાન વિણ બીજું કશું પણ હોય શું?.........અગમ પાલનપુરી
હશે કારણ કોઈ બીજું કે હું લથડી ગયો હોઈશ,
હકીકતમાં તો હું પીતો નથી પણ પી ગયો હોઈશ !- જલન માતરી
અમને તો મહોબ્બત છે પછી તારી જે મરજી
ટપલી કે તમાચો હો અમે ગાલ ધર્યો, લે !- મરીઝ
શોકનો માર્યો તો મરશે ન તમારો 'ઘાયલ'
હર્ષનો માર્યો મરી જાય તો કહેવાય નહીં !- અમૃત
અર્થ આવ ! કાનમાં કહું તને,
પહેલો પુરુષ એક વચનની એ શોધ છે !- શોભિત દેસાઈ
અમારા દોસ્તનો જરા આ પ્યાર જોઈ લો,
જનાજો નીકળ્યો ત્યારે દિલાસો આપવા આવ્યા !- આશિત હૈદરાબાદી
જમાનાના બધા પુણ્યો જમાનાને મુબારક હો,
હું પરખું પાપને મારા, મને એવા નયન દેજે !- નાઝિર દેખૈયા
વિતાવી મેં વિરહની રાત તારાં સ્વપ્ન જોઈને,
કરૂં શું મારી પાસે એક પણ તારી છબી નહોતી !- બરકત વિરાણી 'બેફામ'
અશ્રુઓ સારો નહીં
મોત ને મારો નહીં
આગ થૈ ને વાગશે,
જખ્મ ને ઝારો નહીં
ને કફનમાં યાદ ના
શિલ્પ કંડારો નહીં
ગૂંગળાવે છે કબર,
શ્વાસ !પરવારો નહીં
મોત ની કોને ખબર?
કોઇ અણસારો નહીં
તા-કયામત બોલશે,
પાપ,છૂટકારો નહીં
ના અઝાબો છોડશે,
ઈશ પણ તારો નહીં
મોત પરવારી જશે,
હોંસલા હારો નહીં
—-ડો.ફિરદૌસ દેખૈયા
હું છું સવાલ સહેલો,ને અઘરો જવાબ છું;
ને હુ સમય ના હાથની ખુલ્લી કિતાબ છું.
એક યારની ગલી ,બીજી પરવરદિગારની;
ના ત્યાં સફળ હતો,ના અહીં કામિયાબ છું.
પૂછો ના કેમ સાંપડે ગઝલો તણો મિજાઝ;
ફૂલોની મ્હેક છું,અને જૂનો શરાબ છું.
રબ ની દુહાઇ ના દે એ નિગાહબાને-દીન ;
તુજથી વધારે સાફ છું,એહલે-શરાબ છું.
જીવ્યો છું જે મિજાજે,મરવાનો એ રુઆબે,
લાખો રિયાસતો નો બસ એક જ નવાબ છું.
—-ડો.ફિરદૌસ દેખૈયા
એક મંકોડે ખાધી રે હાથીની ઠેસ ,કહો મંકોડે કેમ કરી જિરવાયું થાય ?
તોય એને ના લાગ્યું કંઈ ઠેબું યે લેશ,માળું હાળું,આ કેવું રે કૌતુક કહેવાય!
માળો મંકોડો નીકળ્યો રે મંકોડી પહેલવાન,કીડી રે જોઈ-જોઈ અરધી રે થાય ;
એની બહાદુરી ભાળીને ભૂલી ગઈ સાનભાન,હૈયામાં કાંઈ-કાંઈ મરકી રે જાય.
પછી મંકોડે લીધા ભૈ વરણાગી વેશ,એને જોઈને રાફડામાં ફેશન બદલાય;
અને લટકામાં કાતર્યા કરકરીયા કેશ,માળું હાળું,આ કેવું રે કૌતુક કહેવાય!
ને પછી રાફડે ને પાંદડે,લાકડે ને થાંભલે,ચોડ્યા મંકોડાના ફોટા;
એની છાપુંના ઠેર-ઠેર ટી-શર્ટ વેચાય,અને સ્કીમુંમાં સાકરિયા ગોટા.
પછી મંકોડો નીકળ્યો રે દરીયાને દેશ ,એને જોવાને ઠેર-ઠેર લાઈનું બંધાય;
અને ભાડેથી લીધી એક ભગરાળી ભેંશ,માળું હાળું,આ કેવું રે કૌતુક કહેવાય!
વળી મંકોડો બોલ્યોઃહું મંકોડી પહેલવાન,મારો નથી રે કોઈ જોટો;
કરી હિંમત જો કોઈ મુજ સામે જો આવે,એનો ઢોળાવી નાખું રે લોટો.
એક મરઘે સંભાળ્યો મંકોડાનો કેસ;હવે મંકોડો મરઘાની ચાંચે લટકાય;
ઓણ મંકોડી પહેલવાન બોલ્યો ના લેશ;માળું હાળું,આ કેવું રે કૌતુક કહેવાય!
–ડો.ફિરદૌસ અ.દેખૈયા
પ્રિય મિત્રો
આજે ઈસુભાઈ ગઢવી ની એક સદાબહાર રચનાનો ઉલ્લેખ કર્યા વગર રહેવાતું નથી..
જો તમને ગમી હોય તો કંઠસ્થ કરી રાખશો.
અહીં ભાવનગરમાં તો આ રાષ્ટ્રગીત જેટલું પ્રચલિત છેઃ
આવો તો સાજણ ,છુંદણાનો મોર કરી રાખું
જીવતરના વગડામાં આવી મળો જો તમે
શબરીનાં બોર જેમ ચાખું
છુંદણાનો મોર કરી રાખું
આવો તો સાજણ ,સમદરની છોળ્ય જેમ ભળીએ
આવો તો સાજણ ,અવની ને આભ જેમ મળીએ
એકાદું વેણ-શેણ પાળવાનું હોય તો આયખાની હોડ બકી નાખું
છુંદણાનો મોર કરી રાખું
આવો તો સાજણ ,પૂનમનું પાનેતર ઓઢું
આવો તો સાજણ ,ચંદરથી રૂપ કરુમ દોઢું
વાવડીયા મોકલો જો આવવાની દશ્યુંના તો ઊગાડું અંગ-અંગ પાંખું
છુંદણાનો મોર કરી રાખું
ગાયબ છે અંદરનો માણસ
જીવે તે અવસરનો માણસ
મસ્તીમાં લડખડતી સાંજે
ખોવાયો જંતરનો માણસ
ઘટનાઘેલો પાને-પાને
ઊગ છે મંઝરનો માણસ
પરપોટાના પડ ઉખાડે
પીઝા ને બર્ગરનો માણસ
દાપાં માંગે ડગલે-ડગલે
સાલ્લો આ દફતરનો માણસ
——————સલીમ શેખ્(સાલસ)
