વેદના
Saturday, March 1, 2008
હોઠ પર વાવી હતી એ વેદના
મૌનમાં ઢાળી હતી એ વેદના
ગીત સમજી એમણે ગાઈ લીધી
રાગમાં મારી હતી એ વેદના.
મહેક સમજી લોક પણ સુંઘ્યા કરે
ફૂલને પ્યારી હતી એ વેદના.
સોણલાના ઓશિકે પોઢી ગઈ
આંખને ભારી હતી એ વેદના.
એ તિમિરના દર્દમા ખોવાઇ ગઈ
ચાંદમાં નાહી હતી એ વેદના.
એ વફા શબ્દો મહીં સરકી પડી
સંગથી ભારી હતી એ વેદના.
3
comments
Krishna The Universal Truth..
said...
nice che ashokbhai bahuj maja ni rachana che
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
